Bloemenmozaïek

Guus  Slauerhof - Beeldende Kunstenaar

Visie

"Das Dasein und Ich"

Als beeldend kunstenaar richt ik mij op het bestaan. Het gaat om een ontmoeting tussen mijn beeldende kunst en het bestaan. De diepte en intensiteit van mijn beleving daarin wil ik weergeven. Ik verbeeld mijn leef- en belevingswereld in relatie tot de ander.

Ik ervaar mijzelf in mijn beeldende kunstenaar zijn als iemand die altijd onderweg is. Een zwerver, die zoekt-onderzoekt-leert open te staan voor alles wat anders is. Het sluit aan bij mijn levensgeschiedenis.

Maar ik wil die ander ook aanraken: ik wil met mijn kunst beroeren, in beweging zetten. Als beeldend kunstenaar kan ik een ander beeld oproepen van de werkelijkheid met mijn verbeeldingskracht, maar tegelijkertijd ook de laag van gedachten en innerlijke beleving aanraken. Zowel bij mijzelf, maar ook bij de ander.

Een werk onstaat vanuit mijn waarheid. deze wordt behelsd door mijn emoties, gevoelens en geaardheid. De melancholie is daar een essentieel onderdeel in.

Das Dasein und Ich is het motto van waaruit ik werk. Elk werk heeft zijn eigen waarheid en samen vormt dat mijn waarheid.

Ik ervaar het leven als complex, bestaand uit vele gelaagdheden en tegenstrijdigheden. Er zijn weerstanden, complicaties, conflicten. En er is altijd het verlangen en er is pijn. Dit alles wordt gewoonlijk niet tot "het goede leven" gerekend, maar ik beschouw het als een onlosmakelijk onderdeel er van. Mijn beelden gaan hierover.

Melancholie raakt het besef van vergangkelijkheid. Melancholie is sterk aan ons besef van tijd gebonden. Tijd en melancholie spelen een hoofdrol in de kunst, zegt filosoof Joke Hermsen.

Citaat uit haar essay: 'Melancholie van de onrust' : Het is de vorm van terugkijken naar wat voorbij en verloren is. Veel vormen van kunst zijn melancholisch van aard en kunnen gevoelens van troost en geluk ontlokken. De troost heeft te maken met schoonheid, verbondenheid en ontroering. Maar ook de bereidheid om op diepgaande wijze op het leven te reflecteren.

Ik snijd onderdelen o.m. uit eerder gemaakt werk en geef deze een plaats in nieuw werk: het verplaatsen van oud werk om nieuw werk te creeren. Uit het oude komt het nieuwe voort. Dit procedé is een vast onderdeel in mijn werk. Ook is de ondergrond dat op mijn werktafel ligt is veelal een basis voor een nieuw werk. 

Zo is mijn verleden, mijn waarheid, steeds aanwezig in het heden. Tijdens een college over het werk van de Deense filosoof Kierkegaard leerde ik: Je moet het leven achterwaarts begrijpen om het voorwaarts te kunnen leven, en drong nog meer de betekenis bij mij door hoe groot het belang van het verleden voor het heden is.

Het verleden werkt niet alleen door in het heden, maar het verleden wordt bovendien opgeladen met een nieuwe betekenis. Het oude kan steeds meer een nieuwe betekenis krijgen door het licht dat er nu-het heden- op schijnt. Het weerspeigelt daarmee ook de gelaagdheden van het bestaan.

Door mijn beelden voel ik mij begrepen. Zij dragen mij door het leven. Via mijn beelden druk ik mij uit.